Essentaksterfte

Essentaksterfte verspreidt zich door sporen van de schimmel in de lucht. Bladeren, twijgen en takken raken aangetast en sterven af. De boom raakt verzwakt en wordt daarmee ook vatbaar voor andere aantastingen. Over het algemeen is sprake van een voortgaande taksterfte waardoor een steeds groter deel van de boom afsterft. Veel essen gaan uiteindelijk dood.

Dode takken kunnen afbreken of de boom kan omvallen. Hoe drukker de locatie, hoe hoger het risico dat de boom schade of letsel veroorzaakt. We controleren de essen daarom goed. Vaak kunnen we het risico tijdelijk wegnemen door een boom te snoeien. Maar soms is de boom zo erg aangetast dat kap onvermijdelijk is.

Voor elke gekapte zieke es planten we een nieuwe boom terug. Waar het kan doen we dat op dezelfde locatie. Soms is er te weinig ruimte voor herplant op dezelfde locatie. Bijvoorbeeld door de ligging van kabels en leidingen of door te weinig ruimte in de ondergrond. Voor het vervangen van die bomen zoeken we een plek in de directe omgeving. Of ergens anders in de gemeente waar de nieuwe boom oud kan worden.

Eemsdelta heeft verschillende kleine dorps- en ruilverkavelingsbosjes. Veel van deze bosjes bestaan voor een groot deel uit essen. Juist in deze bosjes grijpt de essentaksterfte stevig om zich heen. De bosjes kennen vaak een intensieve padenstructuur. Hierdoor is de kans op schade of letsel door vallende takken of bomen groot. 

Het veiligstellen van deze bosjes betekent vaak grootschalige kap. We grijpen dit probleem aan door de percelen om te vormen naar meer gevarieerde bosjes met een grotere biodiversiteit. Samen met inwoners stellen we voor die locaties een bosplan op. Uitgangspunt is: bos blijft bos.